Bloggen was tot 2004 de enige toegankelijke manier voor internetters om te publiceren, maar door de sociale netwerken is het die exclusiviteit kwijt. Een Twitter- of Hyvesberichtje is ook nog eens eenvoudiger getikt dan een blogartikel.
Een eerdere oproep voor dit artikel staat te lezen op het Nextblog, een blog dat volgens Titia Ketelaar, chef NRC.Next, ook bijna een spookblog was geworden:
Tot de next-site op 10 maart helemaal een blog werd. En dan niet met één blogje per dag over journalistieke keuzes, maar met minimaal vijf dagelijkse posts op het nieuwsblog en dagelijks updates op het geldblog en het kookblog.En juist de interactie maakt bloggen leuk, aldus Ketelaar.
Het feit dat van de 133 miljoen bloggers 1,1 procent zijn blog wekelijks bijwerkt, betekent niet dat het bloggen uitsterft:
Bloggen is volwassen geworden, zou je kunnen zeggen: mainstream. Want al reageren bloglezers niet vaak, het potentiële lezerspubliek is enorm. Ruim 40 procent van de Nederlanders tussen de 15 en 64 jaar leest blogs, concludeerde onderzoeksbureau Universal McCann in een onderzoek vorig jaar. Dat is meer dan 4 miljoen lezers.
Een van de succesvolle bloggers die genoemd worden in het artikel is ZBdigtaal (Edwin Mijnsbergen), een autoriteit in onze niche.
Eerder deze maand blogde Edwin over De staat van de biblioblogospère - 2009. Op zijn vraag naar de beweegredenen van andere bloggers was mijn reactie:
Wat mij betreft is de frequentie van het aantal blogposts vooral een kwestie van tijd, of anders geformuleerd, van (te weinig) vrije tijd, want bloggen zit niet in mijn takenpakket. 23 dingen wel. Da's ook een van de redenen waarom ik blog. En om dingen uit te proberen, die ik vervolgens weer kan inzetten in m'n werk. Verder vind ik het 'gewoon' handiger om 'n blogpost te schrijven dan om informatie te delen via bijvoorbeeld intranet met al z'n beperkingen. En... met m'n blogposts wil ik de traditionele informatievergaarders attenderen op andere, 'nieuwe' vormen van informatie vergaren (zie ook mijn reactie op (OCN2008 - WoW!ter: de Biblioblogosphère in ontwikkeling).
Ook mijn blog zal vooralsnog dus geen spookblog worden, denk ik, al is de factor tijd wel 'n hele wezenlijke. Ik onderschrijf Edwins reactie op de mijne dan ook volledig:
Daarom is het ook belangrijk dat organisaties er ook echt formatie voor vrijmaken, als ze er iets mee zouden willen...
3 opmerkingen:
Formatie hebben we er zeker voor nodig. Of werk veranderen, aanpassen, ergens ruimte zien te vinden. En dan op de juiste manier elkaar weten te informeren, bijvoorbeeld via blog. En bloggen is toch echt een vak appart, daar hebben we wel specifieke mensen voor nodig.
Bedankt voor de verwijzing M@rlies! Maar hoe liggen de kaarten ervoor dan bij jullie? Is er een kans dat die formatie er ook echt gaat komen?
Ja, die kaarten... soms voelt het als een dood paard, andere momenten als een zeer traag op gang komende locomotief. Feit is dat - de hele leuke persoonlijke initiatieven van gepassioneerde collega's buiten beschouwing gelaten - het nog niet echt 'geland' is binnen onze organisatie dat er écht formatie voor vrijgemaakt zal moeten worden ALS we er iets mee willen...
Voor onze digitale etalages gaat dat wel gebeuren en ik hoop dat we daarmee kunnen laten zien waar de kracht van het web ligt. (Ik heb bijvoorbeeld geen idee of 'men' zich realiseert dat dit blogbericht niet alleen op dit blog te lezen is maar dat het 'automatisch' ook op verschillende andere sites staat.)
En @Joëlle: bloggen is zeker een vak apart maar of we daar specifieke mensen voor nodig hebben? Vooral passie blijkt de grootste drijfveer... De gepassioneerde medewerker wat tips&tricks 'meegeven', levert m.i. meer op dan een deskundige medewerker die geen affiniteit heeft met met web. Toch?
Een reactie posten