Een derde post over thing 35! Zo schiet mijn Masterlist of Things niet echt op, maar... Twitter is hot!
Een greep uit het nieuws van de afgelopen week: Balkenende berispt twitterende Verhagen, twitterende politie, twitteren vanuit de rechtbank en... Twitter in de operatiekamer!
Ook in (biblio-)blogosphere werden er de afgelopen week weer diverse posts gewijd aan Twitter. Ondermeer door Rita Niland Twitter waarom wel / niet ?, Edwin Mijnsbergen Voortschrijdende inzichten: nog eens over Twitter en door Erwin Blom Het gaat niet om Twitter, het gaat om het 'Real Time Web'.
Dat de informatieverspreiding verandert dankzij het ‘Real-Time Web’ dat is inderdaad waar het om gaat. Het (nu door mij voor de derde keer aangehaalde) voorbeeld van de tweet over vliegtuignoodlanding illustreerde dat. Maar ook dit initiatief van twee studenten journalistiek is een mooi staaltje van nieuwsgaring nieuwe stijl. En zo zijn er natuurlijk nog veel meer...
Update 27-2-2009:
Als je goed om je heen kijkt dan zie je dat alles gekleurd is - K. Schippers (Barbarber 6/1959)
zaterdag 21 februari 2009
maandag 16 februari 2009
visitekaartje 2.0
Bij Bibliotheek Midden-Brabant heeft vandaag een tweede groep 23 dingen-deelnemers hun digitale ontdekkingsreis afgerond. Als verrassing ontvingen zij een nieuw ding: een digitaal visitekaartje!
Dit visitekaartje 2.0, oftewel de poken, heeft het nieuws diverse malen gehaald.
Ook is er al veel over geblogd en getwitterd (zie: Netvibes-overzicht Do you poken).
Of poken al dan niet een hype wordt (of gehypet wordt), vind ik persoonlijk niet zo interessant. Wat ik er aardig aan vind, is vooral het gebruiksgemak. Geen gedoe meer met het uitwisselen van contactgegevens maar gewoon even poken.
De gegevens van je digitale visitekaartje zijn naar eigen inzicht in te vullen en je kunt deze gegevens eenvoudig wijzigen, aanvullen of verwijderen. Je connecties kunnen direct doorlinken naar mail, website, weblog of digitale profielen die jij aan je kaartje hebt toegevoegd.
Een poken kan direct gebruikt worden, ook als je nog geen digitaal visitekaartje hebt aangemaakt. De pokens wisselen enkel informatie uit waarmee je later - na aanmelding - de visitekaartjes kunt activeren.
Om een digitaal visitekaartje te maken, meld je je poken aan bij Do you poken.com. Dat doe je door de USB-stick met je computer te verbinden en een account aan te maken. Daarna kun je aan de slag met je visitekaartje.
Dit visitekaartje 2.0, oftewel de poken, heeft het nieuws diverse malen gehaald.
Ook is er al veel over geblogd en getwitterd (zie: Netvibes-overzicht Do you poken).
Of poken al dan niet een hype wordt (of gehypet wordt), vind ik persoonlijk niet zo interessant. Wat ik er aardig aan vind, is vooral het gebruiksgemak. Geen gedoe meer met het uitwisselen van contactgegevens maar gewoon even poken.
De gegevens van je digitale visitekaartje zijn naar eigen inzicht in te vullen en je kunt deze gegevens eenvoudig wijzigen, aanvullen of verwijderen. Je connecties kunnen direct doorlinken naar mail, website, weblog of digitale profielen die jij aan je kaartje hebt toegevoegd.
Een poken kan direct gebruikt worden, ook als je nog geen digitaal visitekaartje hebt aangemaakt. De pokens wisselen enkel informatie uit waarmee je later - na aanmelding - de visitekaartjes kunt activeren.
Om een digitaal visitekaartje te maken, meld je je poken aan bij Do you poken.com. Dat doe je door de USB-stick met je computer te verbinden en een account aan te maken. Daarna kun je aan de slag met je visitekaartje.
Labels:
23 dingen,
poken,
promotie 2.0,
visitekaartje 2.0,
web 2.0
zondag 1 februari 2009
waarom moeilijk doen? - een ander perspectief
Een reactie op de blogkermis van Astrids Scribbles: over nut en noodzaak van klassieke media. In een notendop samengevat: de Google-generatie versus 'klassieke' media!
Misschien is kermisexploitant Scribbles niet zo blij met deze KISS-samenvatting maar vanuit de achtbaan zit er zo wel meteen de vaart in... (voor wie dit te snel gaat, lees eerst Scribbles' blogkermis!)
Leerlingen zijn gewend aan het gemak van Google: 24 uur per dag beschikbaar, één (eenvoudig) zoekvenster én altijd resultaat! Dus... waarom zou je moeilijk doen?
Internetinformatie is ook niet per definitie van een mindere kwaliteit. Het probleem zit 'm in het kritiekloos 'knippen & plakken' van de gevonden resultaten, aldus Amber Walraven. Uit haar onderzoek blijkt dat scholieren kritische websearchers kunnen worden als zij les krijgen in het kritisch beoordelen van informatie op internet.
Maar... waar blijft de 'klassieke' media? Vakliteratuur en (wetenschappelijke) databanken zijn veelal onvindbaar in Google, dus ook voor scholieren die geleerd hebben om kritisch te googlen. En als ze deze bronnen dan ontdekt hebben, worden ze vervolgens geconfronteerd met openingstijden van media-/bibliotheken, ingewikkelde zoekinterfaces van catalogi en databanken en beschikbaarheid/aanwezigheid van boeken.
Kortom: de genoemde problemen vanuit een ander perspectief:
1.'klassieke' media zijn niet alleen te lui - te verwend wellicht - om de moeite te nemen zich in de mogelijkheden van de 'nieuwe' media te verdiepen,
maar
2. ze weten blijkbaar ook niet dat die mogelijkheden bestaan.
Hoe het verder zal gaan met de 'klassieke' media als ze zich niet aan een kritisch zelfonderzoek onderwerpen, laat zich voorspellen, vrees ik. De uitdaging die er ligt: de toegankelijkheidsdrempel verlagen maar vooral... zichtbaar worden op het web!
Uiteraard heb ik ook in de spiegel gekeken. Ik hou nog steeds van slow cooking, echter... voor m'n ingrediënten ben ik niet meer afhankelijk van de lokale weekmarkt; die bestel ik online waar en wanneer ik wil: lekker snel en makkelijk!
@kermisexploitant Scribbles: heerlijk, zo'n ritje in de achtbaan ;-)
Misschien is kermisexploitant Scribbles niet zo blij met deze KISS-samenvatting maar vanuit de achtbaan zit er zo wel meteen de vaart in... (voor wie dit te snel gaat, lees eerst Scribbles' blogkermis!)
Leerlingen zijn gewend aan het gemak van Google: 24 uur per dag beschikbaar, één (eenvoudig) zoekvenster én altijd resultaat! Dus... waarom zou je moeilijk doen?
Internetinformatie is ook niet per definitie van een mindere kwaliteit. Het probleem zit 'm in het kritiekloos 'knippen & plakken' van de gevonden resultaten, aldus Amber Walraven. Uit haar onderzoek blijkt dat scholieren kritische websearchers kunnen worden als zij les krijgen in het kritisch beoordelen van informatie op internet.
Maar... waar blijft de 'klassieke' media? Vakliteratuur en (wetenschappelijke) databanken zijn veelal onvindbaar in Google, dus ook voor scholieren die geleerd hebben om kritisch te googlen. En als ze deze bronnen dan ontdekt hebben, worden ze vervolgens geconfronteerd met openingstijden van media-/bibliotheken, ingewikkelde zoekinterfaces van catalogi en databanken en beschikbaarheid/aanwezigheid van boeken.
Kortom: de genoemde problemen vanuit een ander perspectief:
1.'klassieke' media zijn niet alleen te lui - te verwend wellicht - om de moeite te nemen zich in de mogelijkheden van de 'nieuwe' media te verdiepen,
maar
2. ze weten blijkbaar ook niet dat die mogelijkheden bestaan.
Hoe het verder zal gaan met de 'klassieke' media als ze zich niet aan een kritisch zelfonderzoek onderwerpen, laat zich voorspellen, vrees ik. De uitdaging die er ligt: de toegankelijkheidsdrempel verlagen maar vooral... zichtbaar worden op het web!
Uiteraard heb ik ook in de spiegel gekeken. Ik hou nog steeds van slow cooking, echter... voor m'n ingrediënten ben ik niet meer afhankelijk van de lokale weekmarkt; die bestel ik online waar en wanneer ik wil: lekker snel en makkelijk!
"Everything should be made as simple as possible, but not one bit simpler." - Albert Einstein
@kermisexploitant Scribbles: heerlijk, zo'n ritje in de achtbaan ;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)